Dag 12 – Een nat pak… (maandag 6 augustus)

Vandaag mochten we dan toch echt een beetje uitslapen! Het ontbijt was vandaag pas om 8:30, een waar record. Na ons ontbijt gingen we hier in de omgeving drie watervallen bekijken. Ook een beetje een kleine rustdag. De eerste waterval was de Helmcken falls, die ruim een uur rijden vanaf onze camping was. Een hele grote waterval die, geloof het of niet, ontstaan is uit een vulkaan (ingewikkeld verhaal en moeilijk te snappen). Het water stortte zo hard naar beneden dat er een soort waterdamp ontstond waardoor er een prachtige vallei was om te bekijken. De rotsen waren bedekt met mos en alles was erg groen. Het was net een schilderij om te zien!

De volgende waterval was de Dawson Falls. Dit was weer een hele andere waterval. Deze waterval was niet hoog en stortte geen eind naar beneden. Dit was juist een hele brede waterval, waar het water ook met een rotgang zijn weg naar beneden zocht. Bij deze waterval was een mooie regenboog te zien in de waterdamp, die ik mooi kon vastleggen met mijn camera.

De derde waterval was andere koek. De eerste twee watervallen lagen dicht bij de weg en dus erg makkelijk te bereiken. Voor de derde waterval, de Moul Falls, moest er een tocht van een klein uurtje worden afgelegd. Vol goede moed trokken we door de bossen. Met aardig wat stenen en uitstekende boomstronken moesten we goed uitkijken waar we liepen. Ook werden de padjes steeds smaller, steiler en slechter begaanbaar. Moeders zei; ‘het lijkt net Expeditie Robinson’. Gelukkig konden we nu nog voornamelijk naar beneden.
                Eenmaal aangekomen na onze tocht kwamen we uit bij een fantastisch mooie waterval! We stonden helemaal beneden in de vallei om het prachtige stukje natuur te bekijken. Ook hier was wederom een regenboog te zien in de waterdamp. Bij deze waterval kon je ook achterlangs lopen om vervolgens een stukje door een grot te lopen en op rotsen te klimmen. Tessa, Daan, Femke, vaders en ik gingen over het smalle padje achter de waterval langs. Op het begin viel het nog wel mee, maar uiteindelijk kwamen we toch wel aardig doorweekt aan de andere kant van de waterval uit. Aan de andere kant hebben we het spektakel vanuit een ander perspectief bekeken en heeft moeders vanaf de andere kant nog wat foto’s gemaakt.

Toen moeders aangaf dat het ging regenen zijn we snel weer terug gegaan om onze tocht door het bos, de smalle padjes, trappetjes, enz. weer terug voort te zetten. Gelukkig vielen de spetters mee en konden we aan de klim, die nu helaas voornamelijk omhoog ging, beginnen. Voor de ouders viel het niet altijd even mee, want het was toch best snel en het pad was alles behalve goed begaanbaar. Toen we bijna droog waren van die paar spetters konden de wolken hun luiken echter niet langer meer gesloten houden. Het barstte los en daar waren we dan door de bossen aan het strijden (voornamelijk de ouders 😉). Nu hadden we dan ook allemaal een nat pak. Ook moeders was nu de klos en onder het genot van de nodige oude kampliedjes bereikten (aardappels schillen…, overal waar we komen…) we uiteindelijk onze camper. Gelukkig hebben we een huis op wielen dus hadden we droge kleding bij ons.

Nadat er eerst even uitgerust moest worden, reden we naar een Tim Horton’s voor een beloning voor onze tocht door de bossen en de regen. Terwijl we richting de Tim Horton’s reden, zagen we plots dat de weg weer droog was. Een paar kilometer verderop was het dus compleet droog gebleven (gelukkig voor de was die nog buiten hing). Na de lekkernijen bij Tim Horton’s zijn de boodschappen weer aangevuld en hebben we een taartje gekocht omdat Femke haar P heeft gehaald. Eenmaal aangekomen bij de camping hebben we een afkoelende duik genomen in het zwembad en sluiten we de dag weer traditioneel af met een potje kaarten.

- Michelle